Η διαχρονική εξέταση της οδοντικής αισθητικής και του χαμόγελου αποκαλύπτει ότι η επιθυμία του ανθρώπου για το χρώμα των δοντιών του και το χαμόγελο, δεν ήταν πάντα η ίδια σε όλες τις εποχές και σε όλους τους πολιτισμούς.

Στον πολιτισμό των Μάγια τα δόντια στολίζονταν με πολύτιμους λίθους, ενώ ένα παλιό γιαπωνέζικο έθιμο αναφέρει σαν στοιχείο ομορφιάς τα μαύρα σχέδια που ζωγράφιζαν πάνω στα δόντια. Ακόμη και σήμερα σε ορισμένες αφρικανικές φυλές, προκειμένου να κάνουν το χαμόγελο πιο ελκυστικό, βάφουν τα δόντια κόκκινα ή πορτοκαλί.

Σήμερα, όπου η αισθητική των δοντιών και του χαμόγελου αποτελεί καθημερινό αντικείμενο απασχόλησης του οδοντιάτρου, αποδεχόμαστε ως αισθητικό πρότυπο, από άποψη χρώματος, τα λευκά δόντια.

Η λεύκανση των δοντιών μπορεί να γίνει με περισσότερο επιθετικές ή ήπιες τεχνικές, που εφαρμόζονται είτε στο ιατρείο, είτε στο σπίτι, υπό την καθοδήγηση και ευθύνη του οδοντιάτρου.

Πριν και μετά την λεύκανση ζωντανών δοντιών

Τα ενδοδοντικά θεραπευμένα δόντια (απονευρωμένα) κατά κανόνα και σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα από τη θεραπεία τους, εμφανίζουν κίτρινη, καφέ ή γκρίζα απόχρωση, ως αποτέλεσμα των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα κατά τη νέκρωση του πολφού και τη θεραπεία του δοντιού. Τέτοιες διεργασίες είναι:

• Η αιμορραγία του πολφού
• Η αποσύνθεση του πολφικού ιστού
• Η μόλυνση της πολφικής κοιλότητας
• Η ανεπαρκής διάνοιξη του μυλικού θαλάμου
• Η χρησιμοποίηση υλικών που απελευθερώνουν χρωστικές

Η ρήξη των αγγείων του πολφού κατά τον τραυματισμό του ή κατά την εκπόλφωση, θα έχει ως αποτέλεσμα την εισχώρηση ερυθροκυττάρων στα οδοντινοσωληνάρια. Η αιμόλυση αυτών θα οδηγήσει στην παραγωγή χρωστικών, με τελικό προϊόν το θειϊκό σίδηρο, ο οποίος θα προσδώσει στο δόντι το γκρίζο χρώμα.

Πριν και μετά την λεύκανση απονευρωμένων δοντιών